No vote was ever taken in the Dáil (Irish parliament) on the issuing of the promisory note, by the far the biggest financial decision ever taken by any Irish government.
I wish Joan well with her challenge.
Below, in three different languages, is my poem 'Austerity Mantra' which as well as being published here in Ireland has also appeared in translation in journals in both Greece and Italy.
Austerity Mantra
Everything must be on the table.
Your ninety seven year old granny
is no longer cost effective,
would
benefit greatly from being
brought face to face
with a compassionate baseball
bat.
The figures speak for themselves
and will
be worse by morning. The
paraplegic
in his insanely expensive
wheelchair
will have to crawl as God
intended.
Here are the figures that won’t
stop
speaking for themselves, this is
the table
everything must be on. Yesterday
my name was
Temporary Fiscal Adjustment.
Tonight, the insect in the radio
calls me
The Inevitable. When the
economist
puts his hand up, take care not
to cough.
Everything’s on the table and
the table’s tiny. I’d send you a
pillow
to hold hard over the child’s
face
‘til the kicking stops, but at
current rates
there’ll be no pillow. I am the
unthinkable
but you will think me. Pack her
mouth
with tea towels, hold down firmly
your old mildewed raincoat,
‘til there’s no more breath.
Tomorrow I’ll be known as
Four Year Consolidation Package.
Lock the cat in the oven and bake
at two hundred degrees
centigrade.
Tie your last plastic bag over
your own head. The figures speak
for themselves
and there is no table.
Greek
translation
Το Μάντρα της Λιτότητας
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΛΙΝΑ ΣΙΠΙΤΑΝΟΥ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΛΙΝΑ ΣΙΠΙΤΑΝΟΥ
η ενενηνταεπτάχρονη γιαγιά σου
δεν είναι πλέον οικονομικά αποδοτική,
θα είχε όφελος αν την έφερναν καταπρόσωπο
με κανένα πονόψυχο μπαστούνι του μπέιζμπολ.
Τα νούμερα μιλάνε μόνα τους και θα ‘χουν
χειροτερεύσει ως το πρωί. Ο παραπληγικός
στην εξωφρενικά ακριβή αναπηρική του καρέκλα
αναγκαστικά θα έρπει, όπως το θέλησε ο Θεός.
Ορίστε τα νούμερα που δεν σταματούν
να μιλάνε μόνα τους, αυτό είναι το τραπέζι
που πάνω θα τα βάλουμε όλα. Χθες το όνομά μου ήταν
Προσωρινή Φορολογική Προσαρμογή.
Σήμερα, το έντομο στο ραδιόφωνο με αποκαλεί
το Αναπόφευκτο. Όταν ο οικονομολόγος
σηκώνει το χέρι, πρόσεξε μην βήξεις.
Όλα είναι πάνω στο τραπέζι και
το τραπέζι είναι κούτσικο. Θα σου ’στελνα μαξιλάρι
να το κρατήσεις γερά πάνω στο πρόσωπο του παιδιού
μέχρι να σταματήσουν οι κλωτσιές, με τις σημερινές τιμές όμως
μαξιλάρι δεν έχει. Είμαι το αδιανόητο
όμως εσύ θα με διανοηθείς. Στούμπωσε το στόμα της
με ποτηρόπανα, πάτησε κάτω γερά
το παλιό σου μουχλιασμένο αδιάβροχο
ώσπου να μην έχει άλλη ανάσα.
Αύριο θα με ξέρετε ως
Τετραετές Πακέτο Σταθεροποίησης.
Κλείσε τη γάτα στο φούρνο και ψήσε την
στους διακόσους βαθμούς κελσίου.
Δέσε την τελευταία σου πλαστική σακούλα
γύρω από το κεφάλι σου. Τα νούμερα μιλάνε μόνα τους
και τραπέζι δεν υπάρχει.
Kevin Higgins
Μετάφραση: Λίνα Σιπιτάνου
Italian
translation
Mantra
dell’Austerità
Tutto
deve essere messo in conto.
La tua
nonnina di 97 anni
non è
più redditizia, trarrebbe
enormi
vantaggi dall’essere messa faccia a faccia
con
una compassionevole mazza da baseball.
Le
cifre parlano da sole e
staranno
anche peggio domattina. Il paraplegico
sulla
sua sedia a rotelle assurdamente costosa
dovrà
strisciare come Dio comanda.
Queste
sono le cifre e non smetteranno
di
parlare, questo è il conto
tutto
deve esservi incluso. Ieri il mio nome era
Correzione
Fiscale Temporanea.
Stasera,
l'insetto alla radio mi chiama
L'Inevitabile.
Quando l'economista
alza
la mano, attento a non tossire.
Tutto
va messo in conto e
il
conto è davvero esiguo. Ti invierei un cuscino
da
tenere premuto sulla faccia di tuo figlio
finché
non smetta di scalciare, ma ai tassi correnti
non
potrà esserci alcun cuscino. Io sono l'impensabile
ma tu
mi penserai. Riempile la bocca
di
stracci, tieni premuto saldamente
il tuo
vecchio e ammuffito impermeabile,
finché
non smetta di respirare.
Domani
sarò conosciuto come
Pacchetto
di Consolidamento Quadriennale.
Chiudi
il gatto nel forno e cuocilo
a 200
gradi centigradi.
Legati
l’ultimo sacchetto di plastica
in
testa. Le cifre parlano da sole
e il
conto è ormai esaurito.